ΠροσευχέςΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΜΑΡΙΑ <br /><br />ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ<br /><br />Αγνή Παρθένε Δέσποινα- Άχραντε Θεοτόκε <br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Παρθένε Μήτηρ Άνασσα- Πανένδροσε τε πόκε<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε <br /><br />Υψηλοτέρα ουρανών -ακτίνων λαμπροτέρα<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Χαρά Παρθενικών Χορών- αγγέλων υπερτέρα<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε <br /><br />Εκλαμπροτέρα ουρανών -φωτός καθαρωτέρα<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />των ουρανίων στρατιών -πασών αγιωτέρα<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Μαρία Αειπάρθενε- Κόσμου παντός Κυρία<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Άχραντε Νύμφη πάναγνε- Δέσποινα Παναγία<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Μαρία Νύμφη Άνασσα -χαράς ημών αιτία<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Κόρη σεμνή Βασίλισσα -Μήτηρ Υπεραγία<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Τιμιωτέρα Χερουβείμ-υπερενδοξοτέρα.<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />των ασωμάτων Σεραφείμ-των θρόνων υπερτέρα<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Χαίρε το άσμα Χερουβείμ -χαίρε ύμνος Αγγέλων<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Χαίρε ωδή των Σεραφείμ-χαρά των Αρχαγγέλων<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Χαίρε ειρήνη και χαρά-λιμήν της σωτηρίας<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Παστάς του Λόγου ιερά-άνθος της αφθαρσίας<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Χαίρε Παράδεισε τρυφής-ζωής τε αιωνίας<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Χαίρε το ξύλον της ζωής-Πηγή αθανασίας<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε <br />Σε ικετεύω Δέσποινα-Σε ων επικαλούμαι<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Σε δυσωπώ,Παντάνασσα-Σην χάριν εξαιτούμε<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Κόρη σεμνή και άσπιλε-Δέσποινα Παναγία<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε <br />Θερμώς επικαλούμαι Σε-Ναέ ηγιασμένε<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Αντιλαβού μου, ρύσαι με-από τού πολεμίου<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br />Και κληρονόμον δείξον με-ζωής της αιωνίου<br />Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε<br /><br /><br /><br />Προσευχή στην Παναγία<br /><br />Παναγία μου! Μητέρα μου πονεμένη και στοργική! Βασίλισσά μου, που προσκυνείσαι από τάγματα Αγγέλων και Αρχαγγέλων, και υμνείσαι από αναρίθμητα πλήθη πιστών Χριστιανών σου,κλίνε, Παναγία μου, το αυτί σου να σου πω τον μυστικό πόνο της ψυχής μου. <br /><br />Με βλέπεις. Είμαι βασανισμένος άνθρωπος, αμαρτωλός, που δεύτερος αμαρτωλός σαν και μένα άλλος, δεν υπάρχει. Θλίβομαι, πονώ, κλαίω, σπαράζει η ψυχή μου που Σου το λέγω, Παναγία μου. Το κρατώ μυστικό από τους άλλους. Γιατί πώς να τους το πω; Με τι λόγια, με τι κουράγιο να τους μιλήσω, να τους παρουσιάσω την αθλιότητά μου, τις πολλές μου αμαρτίες; Σε Σένα, Παναγία μου, μητέρα μου γλυκειά, λέω τον πόνο και εκφράζω τη μεγάλη μου θλίψη. Τα βάσανά μου είναι πολλά, γιατί οι αμαρτίες μου είναι πολλές και μεγάλες. Έλα, λοιπόν, Παναγία μου, λυπήσου με και βοήθησέ με. Δώσε μου μετάνοια, δώσε μου χάρη να μετανοήσω, να κλάψω, όπως μου πρέπει, να πέσω κάτω να ζητήσω το έλεος από τον Μονογενή Σου Υιό, να ειρηνεύσω, να σωθώ.<br /><br />Παναγία μου, Παναγία μου, κάνε μου τούτο το μεγάλο καλό. Σήκωσε από πάνω μου την αμαρτία και τη θλίψη, τον πόνο της ψυχής μου. Διώξε από κοντά μου τα βάσανα και τους πειρασμούς. Και σώσε με, γλυκειά μου Παρθένα, Μητέρα του κυρίου και Σωτήρος μου. <br /><br />Αμήν.<br /><br /><br />Προσευχή στην Παναγία<br /><br />Παναγία μου γλυκειά για Σένα τι να γράψω;<br />Υπάρχουν λόγια ανθρώπινα για να Σε περιγράψω;<br />Μπορεί το μεγαλείο Σου να εγκλωβιστεί σε λέξεις;<br />Όποιος Εσένα αναζητά, κοντά του Εσύ θα τρέξεις.<br /><br />Πάντα μητέρα στοργική, μας έχεις αγκαλιά Σου.<br />Ατέλειωτα παρηγορεις, μας νιώθεις σαν παιδιά Σου.<br />Οι αρετές Σου άπειρες, η αγάπη Σου αιώνια.<br />Σε Σένα στηριζόμαστε για όλα μας τα χρόνια.<br /><br />Ξεπέρασες αγγέλων τάγματα στη χάρη καί τη δόξα,<br />τα βέλη δε Σε άγγιξαν, του πονηρου τα τόξα.<br />Με την ελπίδα στην καρδιά, την πίστη, την αγάπη,<br />Συ έγινες, ω Παναγιά, των αρετών κλωνάρι.<br /><br />Όταν τα βουρκωμένα μάτια μας με πόνο Σε ζητάνε,<br />Εσύ έρχεσαι τόσο κοντά κι οι θλίψεις μας περνάνε.<br />Με τη γαλήνιά Σου μορφή πάντα δίνεις κουράγιο,<br />τα δάκρυα κάνεις χαρά κι όλο το βίο άγιο.<br /><br />Ατέλειωτα τα ονόματα που Σου χαρίσαν οι πιστοί,<br />Εσύ είσαι η Μητέρα μας, η Ελπίδα και η Ζωή.<br />Μέρα και νύχτα Σε ζητούν και τρέχουνε κοντά Σου,<br />για μια γλυκειά παρηγοριά, για μια ζεστή ματιά Σου.<br /><br />Σε κλείνω μέσα στην καρδιά, προστάτιδα Σε έχω,<br />στις δυσκολίες της ζωης σε Σε θα καταφεύγω.<br />Βοήθησέ μας Παναγιά, μείνε πάντα κοντά μας,<br />για να’χουμε παρηγοριά, να βρούμε τη χαρά μας.<br /><br /><br /><br />Δέηση αμαρτωλού<br /><br />Ιησού Χριστέ, το καλό όνομα, ο γλυκασμός μου, η επιθυμία μου και η ελπίδα μου, συ που έγινες άνθρωπος για μας και τακτοποίησες τα πάντα με σοφία για τη σωτηρία μας! Σε δοξάζω , Κύριε Θεέ μου, με όλη την καρδιά μου. Γονατίζω μπροστά Σου με το σώμα και την ψυχή μου και εξομολογούμαι τις αμαρτίες μου. Σκύψε και συ και άκουσε τη δέησή μου και συγχώρησε την ασέβεια μου.<br /><br />Αμάρτησα, ανόμησα, επλημμέλησα, παρώξυνα και παραπίκρανα Εσένα τον αγαθό μου Κύριο και τροφέα και προστάτη. Δεν υπάρχει είδος κακίας που δεν έκανα με έργο και με λόγο, εν γνώσει και εν αγνοία και με ενθυμήσεις και σκέψεις πονηρές πολύ αμάρτησα. Και όσες φορές υποσχέθηκα να μετανοήσω άλλες τόσες ξανάκανα τα ίδια. Είναι πιο εύκολο να μετρηθούν οι σταγόνες της βροχής παρά οι αμαρτίες μου. Έφτασαν και πάνω από το κεφάλι μου ακόμα! Γιατί από τα νιάτα μου και μέχρι σήμερα άνοιξα τις πόρτες της ψυχής μου στις άτοπες επιθυμίες , δούλεψα στις άτακτες και αχαλίνωτες ορμές, λέρωσα τον λευκό χιτώνα του βαπτίσματος, μόλυνα τον ναό του σώματός μου, και βρώμισα την ψυχή μου με τα πάθη της ατιμίας που διέπραξα.<br /><br />Συ τα ξέρεις όλα – τι να τα λέω;<br /><br />Η καρδιά μου συντρίβεται και η ψυχή μου βουλιάζει μέσα στην απορία, γιατί αν και τόσα αμαρτήματα έκανα, ούτε ένα μικρό έργο μετάνοιας δεν παρουσίασα… Για αυτό είναι ταραγμένη η ψυχή μου, γεμάτη οδύνη και κατήφεια. ..<br /><br />Παρά ταύτα δεν μπορώ παρά να ελπίζω στη σωτηρία μου… ελπίζοντας στην αγάπη σου.<br /><br />Ελέησέ με, Θεέ μου, με το μέγα έλεός σου, γιατί σε Σένα πιστεύω… Συγχώρησέ με τον αχρείο και ταπεινό. Άκουσε την προσευχή του ταπεινού δούλου σου … Σαν άνθρωπος αμάρτησα. Ως Θεός συγχώρεσε με… για την πολλή σου αγαθότητα και την ανέκφραστη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία , με τις πρεσβείες της πανενδόξου, πανυμνήτου , υπερευλογημένης και κεχαριτωμένης , υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας… Αμήν. ]<br /><br />( Ιωάννης Χρυσόστομος )<br /><br />Από το « Αγιοπατερικό προσευχητάρι »<br /><br />Εκδόσεις Ζύμη<br /><br />Ιερόν Κελλίον Αγ. Νικολάου Κουτλουμουσίου<br /><br />Καρυές- Αγ.Όρος<br /><br /><br /><br /><br />Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν. <br /><br />Δόξα σοι, ο Θεός ημών, δόξα σοι. <br /><br />Πάτερ ημών, ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα Σου, ελθέτω η βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημα Σου ως εν ουρανό και επι της γής.Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν αλλα ρύσαι ημάς απο του πονηρού. Αμήν. <br /><br />Χριστέ μου σε ευχαριστούμε, που μας φύλαξες όλην την ημέρα και φθάσαμε σ' αυτή την βραδυνή ώρα. Φύλαξε μας να περάσουμε την νύκτα μας καλά. <br /><br />Αξίωσε μας να ξυπνήσωμε το πρωί με υγεία και χαρούμενα να σε ευχαριστήσωμε και με όλη την καρδιά να δοξάσουμε το Πανάγιο Ονομα Σου. <br /><br />Φύλαγε, Σε παρακαλώ, τους γονείς μου, τ' αδέλφια μου, τους ιερείς μας, τους διδασκάλους , τους κυβερνήτες και όλον τον κόσμο και χάρισε σε όλους την Βασιλεία σου την επουράνιο. <br /><br />Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.<br /><br /><br /><br />Προσευχή σε απειλή σεισμού<br /><br />Ο θεός ο μέγας, και φοβερός, και θαυμαστός, ο μόνος αληθινός, ο ποιών πάντα και μετασκευάζων. Ο επιβλέπων επί την γην και ποιών αυτήν τρέμειν . Ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται. Ο σείων την υπ ‘ ουρανών εκ θεμελίων, οι δε στύλοι αυτής ου σαλεύονται. Ο τα θεμέλια της γης σαλεύων , ήδρασται δε τω σω νεύματι. Ον πάντα φρίσσει και τρέμει από προσώπου της δυνάμεώς σου. Ότι ανυπόστατος η οργή της επί ημάς τους αμαρτωλούς απειλής σου, αμέτρητόν τε και ανεξιχνίαστον το έλεος της επαγγελίας σου. Αυτός μνήσθητι των οικτιρμών σου, Κύριε, και τα ελέη σου παράσχου ημίν, ότι από του αιώνος εισί. Στήριξον την κτίσιν, στερέωσον την γην, παύσον τον κλόνον αυτής, έδρασον την δονηθείσαν οικουμένην , και μη συναπολέσης ημάς ταις ανομίαις ημών , μηδέ καταδικάσης ημάς ταις αμαρτίαις ημών, εν τοις κατωτάτοις της γης.<br /><br />Ότι συ ει ο Θεός ημών, Θεός του ελεείν και σώζειν, και συ την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.<br /><br /><br />Ευχή Μυστική <br /><br />Δι' ης επικαλείται το Πνεύμα το Άγιον ο αυτό προορών <br />Έκδοση Ι. Μονής Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Κάλαμος Αττικής <br /><br /><br />Πρόσκληση <br /><br />Έλα, το φώς το αληθινό, <br />έλα, η αιώνια ζωή, <br />έλα, το απόκρυφο μυστήριο, <br />ο ανώνυμος θησαυρός, <br />το ανεκφώνητο πράγμα, <br />το ακατανόητο πρόσωπο, <br />η παντοτινή αγαλλίαση, το ανέσπερο φως, <br />έλα, η αληθινή προσδοκία <br />αυτών που μέλλουν να σωθούν. <br />Έλα, των πεσμένων η έγερση, <br />έλα, των νεκρών η ανάσταση. <br />Έλα, Δυνατέ, που δημιουργείς, <br />μεταπλάθεις κι αλλοιώνεις τα πάντα <br />με μόνη τη θέλησή σου! <br />Έλα, αόρατε, ανέγγιχτε κι αψηλάφητε. <br />Έλα, συ που μένεις πάντα αμετακίνητος, <br />μα κάθε στιγμή μετακινείσαι ολόκληρος, <br />για να 'ρθεις σε μας, που κειτόμαστε στον άδη, <br />ο υπεράνω πάντων των ουρανών. <br />Έλα, πολυπόθητο και πολυθρύλητο όνομα, <br />που όμως αδυνατούμε να περιγράψουμε <br />τι ήσουν ακριβώς, <br />ή να γνωρίσουμε την ουσία και τις ιδιότητές σου. <br />Έλα, παντοτινή χαρά, <br />έλα, αμαράντινο στεφάνι, <br />έλα, πορφύρα του μεγάλου Θεού και βασιλιά μας. <br />Έλα, κρυστάλλινη ζώνη διαμαντοστόλιστη, <br />ελα, απλησίαστο υπόδημα, <br />έλα βασιλική αλουργίδα <br />κι όντως αυτοκρατορική δεξιά! <br />Έλα, συ που πόθησε και ποθεί <br />η ταλαίπωρή μου ψυχή, <br />έλα, συ ο Μόνος <br />προς εμένα τον μόνο <br />γιατί, καθώς βλέπεις <br />είμαι μόνος!… <br />Έλα, συ που με ξεχώρισες απ' όλα <br />και μ' έκανες μοναδικό πάνω στη γή. <br />Έλα, συ που έγινες ο πόθος της ψυχής μου <br />και μ' αξίωσες να σε ποθήσω <br />τον απρόσιτο παντελώς! <br />Έλα, πνοή μου και ζωή, <br />έλα της ταπεινής μου ψυχής παρηγοριά, <br />έλα, χαρά και δόξα μου κι' ατέλειωτη τρυφή. <br /><br /><br />Ευχαριστία <br /><br />Σ' ευχαριστώ, που έγινες ένα πνεύμα μαζί μου <br />ασυγχύτως, ατρέπτως κι αναλλοιώτως, <br />Θεέ του παντός, <br />κι' έγινες για χάρη μου τα πάντα σε όλα: <br />Τροφή ανεκλάλητη που ποτέ δεν τελειώνει, <br />που ξεχύνεται ακατάπαυστα <br />από της ψυχής μου τα χείλη <br />και πλούσια αναβλύζει <br />απ' την πηγή της καρδιάς μου. <br />Ενδυμα, που αστράφτει <br />και καταφλέγει τους δαίμονες. <br />κάθαρση, που με πλένεις <br />με τ' άφθαρτα κι' άγια δάκρυα <br />που η παρουσία σου χαρίζει <br />σ' όσους επισκεφθείς. <br />Σ' ευχαριστώ, γιατί για χάρη μου έγινες <br />ανέσπερο φως και ήλιος αβασίλευτος, <br />που δεν έχεις πού να κρυφτείς, <br />αφού γεμίζεις με τη δόξα σου τα σύμπαντα. <br />Ποτέ δεν κρύφτηκες από κανένα <br />αλλ' εμείς κρυβόμαστε πάντοτε από σένα, <br />μη θέλοντας ναρθούμε κοντά σου. <br />Μα πού να κρυφτείς <br />αφού πουθενά δεν υπάρχει τόπος <br />για την κατάπαυσή σου; <br />Και γιατί να κρυφτείς <br />εσύ που δεν αποστρέφεσαι κανένα <br />ούτε κανένα ντρέπεσαι; <br />Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου, <br />έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου, <br />να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου <br />αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους <br />με μένα τον δούλο σου, αγαθέ, <br />για να βρεθώ κι' εγώ <br />στην έξοδό μου κι έπειτα απ' αυτήν στους αιώνες <br />κοντά σου Αγαπημένε, <br />και να βασιλέψω μαζί σου <br />Θεέ του παντός! <br /><br />Ικεσία <br /><br />Μείνε, Κύριε, και μη μ' αφήσεις μόνο. <br />Θέλω, όταν έρθουν οι εχθροί μου, <br />Που ζητούν να καταπιούν την ψυχή μου, <br />να σε βρούν μέσα μου, <br />και να φύγουν για πάντα, <br />για να μη μπορέσουν ξανά να με βλάψουν <br />βλέποντάς σε τον ισχυρότερο πάντων <br />να κάθεσαι στον οίκο της ταπεινής μου ψυχής. <br />Ναί, Δέσποτα, <br />όπως με θυμήθηκες όταν ζούσα στον κόσμο <br />και χωρίς να το καταλάβω <br />με διάλεξες εσύ, με χώρισες απ' τον κόσμο <br />και μ' έκανες κοινωνό της θείας σου δόξης, <br />έτσι και τώρα φύλαξέ με <br />πάντοτε σταθερό κι αμετακίνητο <br />στην ενοίκησή σου εντός μου. <br />Βλέποντάς σε αδιάκοπα εγώ ο νεκρός <br />θ'ανασταίνομαι και θα ζω, <br />έχοντάς σε εγώ ο φτωχός <br />θα πλουτίζω διαρκώς <br />και θα γίνω πλουσιότερος <br />απ' όλους τους βασιλιάδες. <br />και θα σε τρώγω και θα σε πίνω <br />και θα σε ντύνομαι κάθε ώρα, <br />ώστε να ζω και τώρα και πάντα <br />εντρυφώντας σε ανεκλάλητα αγαθά. <br />Γιατί εσύ είσαι <br />κάθε αγαθό και κάθε δόξα και κάθε τρυφή <br />και σε σένα πρέπει η δόξα <br />στην Αγία και Ομοούσιο και Ζωοποιό Τριάδα, <br />που όλοι οι πιστοί <br />τη σέβονται και τη γνωρίζουν, <br />την προσκυνούν και τη λατρεύουν <br />στα πρόσωπα <br />του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος <br />τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. <br /><br />Αμήν<br /><br />Η προσευχή του οδηγού <br /><br />Κύριε, πριν πάρω σήμερα το τιμόνι στα χέρια μου, σου ζητώ αυτην τη χάρη. <br /><br />Βοήθησε με να χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητο με νηφαλιότητα και φρόνηση, όχι ανυπόμονα, όχι εγωϊστικά, αλλά γιά ηρεμη και ευγνώμονα εξυπηρέτηση και όχι γιά επίδειξη ή νευρική εκτόνωση ή αχόρταγη απληστία πολυπραγμοσύνης. <br /><br />Βοήθησέ με περάσω σώος και αβλαβής από όλους τους ποικίλους κινδύνους της ασφάλτου, έχοντας στο πλάϊ μου "'Αγγελον ειρήνης, πίστον οδηγόν" και συμπαραστάτη. <br /><br />Προστάτευσε καί όσους θα μεταφέρω, ώστε να φθάσουμε με ασφάλεια στον προορισμό μας. Τόνωσε το χέρι και την όρασή μου, για να μην προκαλέσω πειρασμό, ζημιά ή και το θάνατο ενδεχομένως σε αθώους...Αλλά και από ακρισίες άλλων οδηγών προστάτευσέ με. <br /><br />Χριστέ μου, Πλαστουργέ μου, Κυβερνήτα της ζωής των ανθρώπων! <br /><br />Δώσε μου χέρια σταθερά, μάτια δυνατά κι'επαγρύπνηση ακέρια, ώστε καμμά ενέργειά μου να μην καταστρέψει τη ζωή ή την υγεία του άλλου, αυτά τα μεγάλα δώρα, που προέρχεται από Σένα. <br /><br />Φύλαξε με από κάθε πειρασμό, που θα διασαλεύσει την ειρήνη στην ψυχή μου ή στις ψυχές άλλων. Φώτισε να οδηγώ πάντα ψύχραιμα, συνετά, πειθαρχημένα, ειρηνικά, ευγενικά και με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης, που μου εμπιστεύθηκες, γιά το καλό όλων. <br /><br />Πρεσβείαις της Παναχράντου Σου Μητρός, των φωτοειδών Αγγέλων, του Μάρτυρος Χριστοφόρου και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν.<br /><br />Προσευχή του Αγ. Ισαάκ του Σύρου<br /><br />Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅστις ἔκλαυσας έπι Λαζάρῳ, καὶ ἔχυσας δάκρια λύπης καί συμπαθείας ἐπάνω εἰς αὐτόν, δέξαι τὰ τῆς πικρίας μου δάκρια· ἰάτρευσον διὰ τῶν ἁγίων σου παθημάτων τὰ πάθη μου· θεράπευσον διὰ τῶν πληγῶν σου τὰς ψυχικάς μου πληγάς·διὰ τοῦ τιμίου σου αἵματος καθάρισόν μου τὸ αἷμα, καὶ ἕνωσον τὴν εὐωδίαν τοῦ ζωοποιοῦ σου σώματος τῷ σώματί μου· ἡ χολή, τὴν ὁποίαν παρὰ τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθης, ἂς γλυκάνῃ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὴν πικρίαν, τὴν ὀποίαν ὁ ἀντίδικός μου διάϐολος μ’ ἐπότισε· τὸ πανάγιόν σου σῶμα, τὸ ὁποίον ἐτανύσθη ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἃς ἀναπτερώσῃ πρὸς σὲ τὸν νοῦν μου, ὅστις ἐσύρθη κάτω ὑπὸ τῶν δαιμόνων· ἡ παναγία σου κεφαλή, τὴν ὁποίαν ἔκλινας ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἂς ὑψώση τὴν κεφαλήν μου, τὴν πειϋϐρισθεῖσαν ὑπὸ τῶν ἀντιπάλων δαιμόνων· αἱ πανάγιαί σου χεῖρες, αἱ καθηλωθεῖσαι ὑπὸ τῶν παρανόμων ἐν τῷ σταυρῳ, ἃς μὲ ἀναϐιϐάσωσι πρὸς σὲ ἐκ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας, καθὼς ὑπεσχέθη τὸ πανάγιον σου στόμα· τὸ πρόσωπόν σου, τὸ δεξάμενον ραπίσματα καὶ ἐμπτύσματα ὑπὸ τῶν καταράτων Ἰουδαίων, ἃς μοῦ λαμπρύνῃ τὸ πρόσωπον, τὸ ὁποῖον ἐμολύνθη ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας· ἡ ψυχή σου, τὴν ὁποίαν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ὑπάρχον, παρέδωκας εἰς τὸν πατέρα σου, ἃς μὲ ὁδηγήσῃ πρὸς σὲ διὰ τῆς χάριτός σου· δὲν ἔχω καρδίαν θλιϐομένην προς ἀναζήτησίν σου, δὲν ἔχω μετάνοιαν, δὲν ἔχω κατάνυξη, οὐδὲ δάκρυα, τὰ ὁποῖα ἐπαναφέρουσι τὰ τέκνα εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῶν πατρίδα. Δὲν ἔχω, δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν· ἐσκοτίσθη ὁ νοῦς μου ἀπὸ τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου, καὶ δὲν δύναται ν’ ἀτενίσῃ πρὸς σὲ μετὰ πόνου· ἐψυχράνθη ἡ καρδία μου ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν πειρασμῶν, καὶ δὲν δύναται νὰ θερμανθῇ διὰ τῶν δακρύων τῆς πρὸς σὲ ἀγάπης. Ἀλλὰ σύ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, δώρησαί μοι τελείαν μετάνοιαν καὶ καρδίαν ἐπίπονον, ἵνα ὁλοψύχως ἐξέλθω εἰς ἀναζήτησίν σου· διότι ἄνευ σοῦ θέλω ἀποξενωθῇ ἀπὸ παντὸς ἀγαθοῦ. Χάρισαί μοι λοιπόν, ὦ ἀγαθέ, τὴν χάριν σου· ὁ πατήρ, ὅστις σ’ ἐγέννησεν ἐκ τῶν κόλπων αὐτοῦ ἀχρόνως καὶ ἀϊδίως, ἃς ἀνανεώσῃ εἰς ἐμὲ τὰς μορφὰς τῆς εἰκόνος σου· σ’ ἐγκατέλιπον, μὴ μ’ ἐγκαταλείπῃς· ἐχωρίσθην ἀπὸ σοῦ, ἔξελθε εἰς ἀναζήτησίν μου, καὶ εὐρὼν εἰσάγαγέ με εἰς τὰς νομάς σου, καὶ συναρίθμησόν με μετὰ τῶν προϐάτων τῆς ἐκλεκτῆς σου ποίμνης, καὶ διάθρεψόν με μετ’ αὐτῶν ἐκ τῆς χλόης τῶν θείων σου μυστηρίων, τῶν ὁποίων ὑπάρχει κατοικητήριον ἡ καθαρὰ καρδία, εἰς τὴν ὁποίαν ἀναφαίνεται ἡ ἔλλαμψις τῶν ἀποκαλύψεών σου, ἡ ὁποία ἔλλαμψις εἶναι παρηγορία καὶ ἀναψυχὴ τῶν κοπιώντων διὰ σὲ ἐν θλίψεσι καὶ διαφόροις μάστιξι· τῆς ὁποίας ἐλλάμψεως εἴθε ν’ ἀξιωθῶμεν καὶ ἡμεῖς διὰ τῆς χάριτος καὶ φιλανθρωπίας σου, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν<br /><br /><br /><br />Πρωϊνή Προσευχή Γέροντος Σοφρωνίου<br /><br />Αιώνιε Κύριε, Δημιουργέ των απάντων, <br />ο καλέσας με εις την ζωήν ταύτην τη ανεξερευνήτω Σου αγαθότητι· <br />ο δους μοι την Χάριν του Βαπτίσματος και την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος· <br />ο κοσμήσας με τη επιθυμία του αναζητείν Σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν, επάκουσον της δεήσεώς μου.<br />Ο Θεός μου, ουκ έχω ζωήν, φως, χαράν, σοφίαν, δύναμιν άνευ Σου.<br />Αλλά Συ είπας τοις μαθηταίς Σου: «Πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε». Όθεν τολμώ επικαλείσθαι Σε: Καθάρισόν με από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος.<br />Δίδαξόν με πως δει προσεύχεσθαι.<br />Ευλόγησον την ημέραν ταύτην ην εχάρισάς μοι, τω αναξίω δούλω Σου.<br />Ικάνωσόν με τη δυνάμει της Χάριτός Σου αδιαλείπτως ομιλείν και εργάζεσθαι προς την Σην δόξαν εν πνεύματι καθαρότητος, ταπεινώσεως, υπομονής, αγάπης, ευγενείας, ειρήνης, ανδρείας και σοφίας, επιγινώσκειν αεί την απανταχού παρουσίαν Σου.<br />Κύριε ο Θεός, δείξόν μοι την οδόν του θελήματός Σου εν τη απείρω Σου αγαθότητι και αξίωσόν με πορεύεσθαι ενώπιόν Σου χωρίς αμαρτίας.<br />Καρδιογνώστα Κύριε, Συ επιγινώσκεις πάσάν μου ένδειαν, Συ γινώσκεις την τυφλότητα και την άγνοιάν μου, Συ γινώσκεις την αστάθειαν και την διαφθοράν της ψυχής μου.<br />Αλλ οὐδ ὁ πόνος ουδ ἡ αγωνία η εμή κεκρυμμένα Σοι τυγχάνει. <br />Επάκουσον της δεήσεώς μου και δίδαξόν με τω Πνεύματί Σου τω Αγίω, οδόν εν η πορεύσομαι.<br />Μη εγκαταλείψης με, ότι η διεφθαρμένη μου θέλησις οδηγήση με προς άλλας οδούς, αλλά βιαίως επανάγαγε με προς Σε.<br />Δος μοι, τη δυνάμει της Σης αγάπης, στερεωθήναι με εις το αγαθόν.<br />Φύλαξόν με από παντός λόγου η έργου ψυχοφθόρου, από πάσης εσωτερικής και εξωτερικής κινήσεως μη ευαρέστου ενώπιόν Σου και επιβλαβούς δια τον αδελφόν μου.<br />Δίδαξόν με πως δει και τι με δει λαλείν.<br />Εάν το Σον θέλημά εστι του μη αποκριθήναι με δος μοι πνεύμα ειρηναίας σιωπής, αλύπου και ακινδύνου δια τον αδελφόν μου.<br />Νομοθέτησόν με εν τη τρίβω των εντολών Σου και έως εσχάτης μου αναπνοής μη επιτρέψης παρεκκλίναι με από του Φωτός των προσταγμάτων Σου, έως ότου καταστώσιν ο μοναδικός νόμος πάσης υπάρξεώς μου, προσκαίρου τε και αιωνίου.<br />Δέομαί Σου ο Θεός ελέησόν με.<br />Λύτρωσαί με από της θλίψεως και αθλιότητός μου και μη αποκρύψης απ ἐμοῦ την οδόν της σωτηρίας. Εν τη αφροσύνη μου, ο Θεός, περί πολλών και μεγάλων δέομαί Σου, γινώσκων αεί την εμήν κακότητα, την αδυναμίαν και φαυλότητα κράζω Σοι: ελέησόν με.<br />Μη απορρίψης με από του Προσώπου Σου ένεκεν της αλαζονείας μου.<br />Δος και αύξησον εν εμοί τω αχρείω την δύναμιν του αγαπάν Σε, κατά τας εντολάς Σου, εξ όλης της καρδίας μου, εξ όλης της ψυχής μου, εξ όλης της διανοίας μου, εξ όλης της ισχύος μου, και δι ὅλου του είναί μου.<br />Ναι, ο Θεός, δίδαξόν με δικαίαν κρίσιν και γνώσιν τω Πνεύματί Σου τω Αγίω.<br />Δος μοι του γνώναι την Αλήθειάν Σου προτού με απελθείν εκ της ζωής ταύτης.<br />Παράτεινον τας ημέρας της ζωής μου έως ότου Σοι προσφέρω μετάνοιαν αληθινήν.<br />Μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου μηδέ εν ω ο εμός νους τετυφλωμένος εστί.<br />Και όταν ευδοκήσης ελθείν το τέλος της ζωής μου προγνώρισόν μοι τον θάνατον, ίνα η ψυχή μου ετοιμασθή προς συνάντησίν Σου.<br />Έσο μετ ἐμοῦ, Κύριε, εν εκείνη τη ώρα τη φοβερά και απόδος μοι την αγαλλίασιν του Σωτηρίου Σου.<br />Καθάρισόν με από παντός αμαρτήματος φανερού και αποκρύφου, από πάσης ανομίας κεκρυμμένης εν εμοί και δώρησόν μοι καλήν απολογίαν ενώπιον του φοβερού βήματός Σου. Ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου και την άμετρον φιλανθρωπίαν Σου, επάκουσον της δεήσεώς μου.